01-Rehabilitacja po wypadkach

Najczęstszym powodem powstania urazów piersiowego i lędźwiowego odcinka kręgosłupa są wypadki samochodowe, potrącenia pieszych i upadki z dużych wysokości. Najliczniejszą grupę osób cierpiących na dolegliwości związane ze urazami i złamaniem kręgosłupa stanowią osoby, które nie ukończyły 40-stego roku życia.

Konsekwencją złamań kręgosłupa jest bardzo często uraz rdzenia kręgowego, który w wielu przypadkach prowadzi do zaburzeń neurologicznych. Leczenie urazów kręgosłupa składa sie zazwyczaj z trzech podstawowych etapów obejmują one leczenie ortopedyczne i neurologiczne, farmakologiczne oraz działania rehabilitacyjne mające na celu poprawę sprawności poszkodowanego. Urazom kręgosłupa i rdzenia kręgowego towarzyszą silne bóle konieczne jest więc leczenie przeciw bólowe i przeciwzapalne. Tylko intensywne leczenie antyobrzękowe pomaga w zwalczaniu konsekwencji urazu rdzenia kręgowego.

Niezwykle istotną rolę w leczeniu urazów kręgosłupa odgrywa rehabilitacja i fizjoterapia. Ważnym elementem jest wprowadzenie ćwiczeń oddechowych, prawidłowe dotlenienie tkanek przyspiesza proces gojenia, ćwiczenia te mogą być wykonywane przez pacjenta na kilka w krótkim okresie po zaistnieniu obrażeń. Wczesna rehabilitacja polega również na poprawie sprawności układu mięśniowego i zaangażowaniu chorego w proste ćwiczenia mające na celu napinanie mięśni. Rehabilitacnci dobierają zakres ćwiczeń indywidualnie do potrzeb pacjenta.

Wyróżniamy 3-stopniową skalę klasyfikacji skręceń stawu skokowego ze względu na stopień urazu.

Skręcenia stawu kolanowego dzielimy na następujące grupy:

SKRĘCENIA PIERWSZEGO STOPNIA: leczenie tego typu obrażeń polega na chłodzeniu miejsca obrzęku oraz zastosowanie opatrunku modelującego. W przypadku wystąpienia większego obrzęku chirurg może zalecić zastosowanie maści lub leków antyobrzękowych. Leczenie skręcenia 1-go stopnia trwa zazwyczaj do 10 dni. Przy tego typu urazach zalecane są proste zabiegi rehabilitacyjne takie jak np: drenaż limfatyczny, masaż wirowy.

SKRECĘNIA DRUGIEGO STOPNIA: tego typu urazą towarzyszą zwykle bardziej rozległe obrzęki i silne bóle stawu skokowego. Wiążą się one zwykle już z uszkodzeniem więzadeł wymagają unieruchomienia kończyny w szynie gipsowej lub w ortezie na okres około 2 tygodni. Przy tego typu urazach konieczne jest przeciwdziałanie powstawaniu zakrzepów i leki antyobrzękowe. Zaleca się również monitoring procesu gojenia. Proces leczenia powinien być wsparty zabiegami fizykoterapeutycznymi. Tego typu urazy powodują ograniczenie sprawności na okres powyżej 3 tygodni.

SKRĘCENIA TRZECIEGO STOPNIA: obrażenia powodują powstanie rozległego obrzęku. Wiążą się one z całkowity rozerwaniem więzadeł. Tego typu urazy wymagają unieruchomienie na okres przekraczający 30 dni. Konieczne jest monitorowanie procesu leczenia w badaniu USG. Jeżeli gojenie urazu nie przebiega w sposób prawidłowy, pacjent powinien być poddany leczeniu operacyjnemu. Wykonywane są głównie zabiegi typu artrotenodezy mające na celu przywrócenie stabilności stawu. Przy leczeniu skręceń trzeciego stopnia konieczne jest również stosowanie leków przeciwzakrzepowych i antobrzękowych. Przy tego typu urazach konieczna jest rehabilitacja oraz fizjoterapia, mająca na celu przyspieszenie gojenia, poprawę zakresu ruchowego stawu oraz zapobiega pogłębieniu się urazu. Rehabilitacja może trwać nawet do 6 miesięcy.

Jedną z najczęstszych konsekwencji wypadków są różnego typu urazy kończyn i stawów. Bardzo powszechna dolegliwością są urazy stawu kolanowego. Na skutek wypadków i kontuzji dochodzi do powstania krwiaku stawu kolanowego. Najważniejszą sprawą w diagnostyce tego typu urazów jest ustalenie przyczyny krwawienia. Szybkie ustalenie powodów powstania obrzęku i uszkodzenia struktur wewnątrz stawowych pozwala na szybkie działanie, a to z kolei zapobiega pogłębianiu sie urazu i rokuje większe szanse na przywrócenie pełnej sprawności u poszkodowanego. Najlepszym badaniem pozwalającym na zdiagnozowanie i dokładne zbadanie urazu jest artroskopia. Krwiakom stawu kolanowego najczęściej towarzyszą uszkodzenia więzadeł krzyżowych i chrząstki stawowej.
    Najnowsze badania dowodzą, że stosowane dotychczas metody leczenie urazu stawu kolanowego nie są do końca skuteczne i nie zwalczają wszystkich negatywnych konsekwencji urazu. Aby ograniczyć w najlepszy możliwy sposób negatywne skutki urazu stawu kolanowego konieczne jest wykonanie badania artroskopowego, które pozwoli ustalić całość zwyrodnień pourazowych stawu. Dopiero po wykonaniu tego badania można wykonywać zabieg usunięcia krwiaka i skrzepów. Po wykonaniu zabiegu specjaliści zalecają rehabilitacje i fizjoterapię uszkodzonego stawu, aby zmniejszyć ryzyko powstawania stanów zapalnych i przyspieszyć proces gojenia. Podjecie szybkiego leczenia i właściwej rehabilitacji pozwala na przywrócenie całkowitej sprawności u poszkodowanych.